Er is niets samenzweerderig aan het WEF, in die mate
dat samenzweringen geheimhouding impliceren. Integendeel, het WEF is heel open over zijn
agenda.
Maar er bestaat weinig twijfel over welke belangen het geesteskind van Schwab daadwerkelijk promoot en versterkt. Het WEF wordt grotendeels gefinancierd door bedrijven met een omzet van meerdere miljarden dollars:
- Bedrijven in olie (Saudi Aramco, Shell, Chevron, BP)
- Voedsel (Unilever, The Coca-Cola Company, Nestlé)
- Technologie (Facebook, Google , Amazon, Microsoft, Apple)
- Farmaceutica (AstraZeneca, Pfizer, Moderna).
De samenstelling van het bestuur van het WEF is ook zeer onthullend, met onder meer Laurence D. Fink, CEO van Blackrock, David M. Rubenstein, medevoorzitter van de Carlyle Group, en Mark Schneider, CEO van Nestlé.
Wat echter verontrustend is, is dat het WEF nu dezelfde top-down bedrijfsgestuurde aanpak promoot in een breed scala van andere domeinen, van energie tot voedsel tot wereldwijd toezichtbeleid - met even dramatische gevolgen.
Er is een reden waarom regeringen vaak zo bereid lijken om in te stemmen met dit beleid, zelfs ondanks wijdverspreide maatschappelijke tegenstand: namelijk dat de strategie van het WEF door de jaren heen niet alleen is geweest om de macht weg te schuiven van regeringen, maar ook om de laatste te infiltreren.
Het WEF heeft dit grotendeels bereikt door middel van een programma dat bekend staat als het Young Global Leaders initiatief, gericht op het opleiden van toekomstige wereldleiders.
Uiteindelijk valt niet te ontkennen dat het WEF een enorme macht uitoefent, die de heerschappij van de transnationale kapitalistische klasse heeft verstevigd in een mate die nooit eerder in de geschiedenis is gezien.
Maar het is belangrijk om te erkennen dat zijn kracht gewoon een manifestatie is van de kracht van de "superklasse" die hij vertegenwoordigt - een kleine groep, volgens onderzoekers, tot niet meer dan 6.000 of 7.000 mensen, of 0,0001% van de wereldbevolking, en toch machtiger dan enige sociale klasse die de wereld ooit heeft gekend.
Leden van deze mondiale elite hebben weinig behoefte aan nationale loyaliteit en nationale grenzen zien ze als obstakels die gelukkig aan het verdwijnen zijn. Nationale regeringen zien ze als overblijfselen uit het verleden wiens enige nuttige functie is om de wereldwijde operaties van de elite te vergemakkelijken.